#muzyka #rockprogresywny #kingcrimson #60s #klasykmuzyczny #winyl #lifelikejukebox
10 października 1969 r. grupa King Crimson wydała nagrany w londyńskich Wessex Sound Studios debiutancki album studyjny – „In the Court of the Crimson King”.
„In the Court of the Crimson King” przyniósł utwory o wyjątkowych walorach melodycznych – delikatną balladę „I Talk to the Wind” wzbogaconą partią fletu, a przede wszystkim podniosłe dzieło tytułowe oraz wręcz monumentalny „Epitaph”, jeśli nie najlepszą (ten tytuł należy zarezerwować raczej dla „21st Century…”), to w każdym razie najpopularniejszą kompozycję kiedykolwiek sygnowaną nazwą King Crimson (choć album był promowany – wydanym równolegle – singlem nie z „Epitaph”, lecz z przedstawionym w dwóch częściach utworem tytułowym). Album urzekał i czarował, ale też zdumiewał i przerażał – przede wszystkim przepowiadaną zniekształconym głosem Grega Lake’a zagładą świata w „21st Century Schizoid Man”, niesamowitej fuzji hard rocka, awangardy i jazzu. Album „In the Court of the Crimson King” to także, jeśli nawet nie przede wszystkim, łamanie kolejnych barier stojących przed rockiem i to nie tylko stylistycznych, lecz również aranżacyjnych i brzmieniowych, co w głównej mierze dotyczy wykorzystania tak odtąd mocno kojarzącego się z King Crimson zastępującego orkiestrę melotronu, ponadto zaś… ciszy w improwizowanej części „Moonchild”.
Płyta ta, awangardowa i mocno jazzująca, zapewne nie powstałaby w swoim kształcie, gdyby nie ówczesne dokonania jazzmanów, których eksperymenty muzyczne doprowadziły do połączenia jazzu i rocka, a przez to do powstania nowego nurtu w muzyce, jakim był jazz rock czy jazz fusion, a to właśnie również jego wyborną próbkę dali w 1969 roku dysponujący niebywale rozległymi horyzontami muzycznymi maestrowie z King Crimson.
Charakterystyczna okładka płyty została przygotowana przez Barry’ego Godbera, który był programistą i projekt plastyczny na potrzeby „In the Court of the Crimson King” był jedynym tego typu jaki opracował w swoim życiu. Godber mając 24 lata zmarł wkrótce po wydaniu płyty na skutek ataku serca.
(źródła: http://pl.wikipedia.org/wiki/In_the_Court_of_the_Crimson_King , http://artrock.pl/recenzje/50757/king_crimson_in_the_court_of_the_crimson_king.html , http://king.crimson.art.pl/biografia.html )
King Crimson – „The Court of the Crimson King”
King Crimson – „Epitaph”